Ayat Cliche

*Hasrat seorang blablabla untuk blablabla tidak kesampaian apabila blablabla*

Letih benor bile jumpe ayat ginih dlm paperr. Tak kire la paper ape pun mesti ade. Eh paper english, tamil, cina tu takde la. Kadang2 ade yg kene dgn situasi cerita. Kadang tu lgsg cam...nape ko letak intro camginih. Editor ko tak baca ke. Cliche gile. Ayat ni start biler tah. Tak hingat plak. Tapi lepas je dari saat itu bole la katakan dlm paper melayu mesti ade punyer. Bukan niat nak kondem wartawan yg dah susah payah buat story kasi masyarakat baca. Tapi seigt aku la, sblom2 ni takde plak mcm ni. Maksudnyer bile paper A guna ayat gitu, paper B pun guna jgk. Paham tak? Ye ler ai pun phm jgk, ayat mesti nak meraih tumpuan pembaca. Tapi kalau dah terlalu kerap ayat tu direcycle je. Adoiiiiyaiiii. Sendiri mau igt lah. Aku kalau baca paper jumpe ayat2 gitu mmg aku terus pegi point bwh. Read my lips, MUAK lerrr.

Syarikat2 paper sekalian di Malaysia, sila jgn banned sy ye. Ni komen terbaik dari loyal reader kamu-kamu nih. Aku penah gak berterima kasih dgn sorang writer tu. Tuk akhbar ttteeettttttt sbb die telah menulis pasal Baitulmaqdis. Coincident nyer bile aku pun mmg tgh carik article pasal kesah tu. Sangat2 menarik. Terjawab jgk soalan2 yg aku ade. Consider itu pun macam info tambahan untuk sejarah Islam.

Cume aku ade question sket dkt wartawan hiburan nih...betul ke dlm etika wartawan boleh tanya ape jenih soalan pun dkt artis? Tak kire la dlm scope atau luar scope? Hurm....itu ke etika nya....question mark.